• 20 Δεκεμβρίου 2024

Μια παράσταση.. γραμμένη από τα παιδιά!

200 άνθρωποι επί σκηνής..μια παράσταση.. γραμμένη από τα παιδιά..για να μας θυμίσουν το θαύμα.. Το θαύμα της ύπαρξης μας... "Μια φορά κι έναν καιρό.... -ο χρόνος... -ο ουρανός... -ο τόπος -οι σαΐτες... και τώρα έχουμε την ιστορία

Μια φορά κι έναν καιρό, στον ουρανό πετούσαν οι σαΐτες, ελεύθερες. Ελεύθερες. Όμως η ελευθερία δεν είναι πάντα δεδομένη. Κάποιες φορές φαντάζει βαρετή. Ίσως αυτονόητη... Κάποιες φορές (μαμά, μπαμπά) που κλαίω και σου ζητάω να μου πάρεις κι άλλα, κι άλλα κι άλλα, μου λες πως εσύ δεν μεγάλωσες έτσι. Μια φορά μου είπες ότι αυτό που κάνω είναι αχαριστία και όλοι πια είναι άπληστοι. Και ότι πρέπει να χάσω όσα θεωρώ αυτονόητα, για να τα εκτιμήσω. Μια φορά κι έναν καιρό, στον ουρανό πετούσαν οι σαΐτες ελεύθερες. Ώσπου βαρέθηκαν να πετούν...

Και μπήκαν σε ένα κουτί.. και εκεί τα έχασαν όλα. Την ελευθερία, το χρόνο, τη σχέση και ξαφνικά θυμηθηκαν πως.. Μια φορά κι έναν καιρό… Είχαμε δει έναν άνθρωπο. Τα χέρια του ήταν βυθισμένα στο χώμα και τα μαλλιά του ήταν ένα με τον άνεμο. Στα γόνατά του φύτρωναν τσουκνίδες και αγκάθια. Οι χούφτες του λακκούβες ήταν με λασπόνερα. Δεν είχε μάτια ούτε στόμα και ο ουρανός από πάνω του ήταν πάντα γκρίζος, γεμάτος σύννεφα. Φωτιζόταν μόνο από κεραυνούς. Μια ψυχή παγιδευμένη στο χάος. Ώσπου αυτός ο άνθρωπος ανακάλυψε ότι ήταν φτιαγμένος από θαύματα και ξαναγύρισε στο σύμπαν. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ευχή. Τι ευχή θα έκανες τώρα; Εύχομαι να αλλάξω...."

Μπαίνουμε στο κλίμα των Χριστουγέννων με χαρά και την προσμονή, πως κάτι θα αλλάξει. Κάτι θα μας φέρει πιο κοντά στο σκοπό της ύπαρξης μας. "Θέλω να γίνω ένα χαρτί ανοιχτό, έτοιμο να υποδεχτεί νέους κόσμους και να σας συστηθώ ξανά. Είμαι ένα θαύμα. Είμαι το Θαύμα.."