Γράφει η Ειρήνη Τέντα,
εκπαιδευτικός Big Bang School
Μια εφημερίδα, η φωτογραφία μιας αρκούδας και μια ομάδα παιδιών αρκεί για να φέρει την αλλαγή.
Το θέμα της τελευταίας ενότητας της χρονιάς περιστρεφόταν γύρω από την αξία της άγριας πανίδας και τη φυσική αρχή της αλληλεξάρτησης. Θέλαμε να εξερευνήσουμε αλληλεπιδράσεις, όπως για παράδειγμα πως μπορεί ένα είδος (πχ η καφέ αρκούδα) να συμβάλει στην ευημερία ενός άλλου είδους (άνθρωπος) μέσα σε ένα οικοσύστημα. Ξεκινώντας τον σχεδιασμό είχαμε στο νου μας τις ανάγκες των παιδιών. Γυρίσαμε στο σχολείο μετά από δύο εξαντλητικές καραντίνες και οι πιο σημαντικές ανάγκες που εντοπίσαμε ύστερα από παρατήρηση και μοίρασμα ήταν: το παιχνίδι, η προσφορά και η επαφή με τη φύση. Πάνω σε αυτές τις ανάγκες στηρίχθηκαν οι εφαρμογές που ακολούθησαν.
Για να εισάγουμε τα παιδιά στο θέμα, οργανώσαμε ένα παιχνίδι ρόλων όπου οι μαθητές επικοινώνησαν με έναν ‘εφημεριδοπώλη’ και τελικά πήραν στα χέρια τους μια εφημερίδα με τα ‘νέα της φύσης’. Στην εφημερίδα, είχαμε επιλέξει προσεκτικά κείμενα που αφορούσαν ζώα της ελληνικής άγριας πανίδας όπως οι αρκούδες και οι λύκοι. Μαζί με τα κείμενα αυτά υπήρχε και μια ‘αγγελία’ για υιοθεσία αρκούδας.
Δεν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή το τι θα μπορούσε να προκύψει μέσα από την εφημερίδα. Καθώς όμως την περιεργαζόμασταν, διαβάζαμε τους τίτλους και κοιτούσαμε τις εικόνες μια μαθήτρια αναφώνησε «Κυρία, μπορούμε να υιοθετήσουμε κι εμείς μια αρκούδα;», «Θέλετε;» ρωτήσαμε με αγωνία και ένα ενθουσιώδες «Ναιιιιι» ήταν η απάντηση. Έτσι κάτι μαγικό γεννήθηκε…
Πλέον ο στόχος ήταν ξεκάθαρος και είχαμε έρευνα και δουλειά μπροστά μας. Αρχικά ψάξαμε περισσότερες πληροφορίες για τον Αρκτούρο και αν μπορούμε πραγματικά να υιοθετήσουμε κάποιο από τα ζώα του καταφυγίου. Μέσα από ηλεκτρονικές πηγές μάθαμε ότι θα χρειαζόμασταν χρήματα για να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία μας.
Αναζητήσαμε ιδέες, ρωτήσαμε και τελικά αποφασίσαμε να φτιάξουμε και να πουλάμε τη δική μας εφημερίδα. Γίναμε φωτογράφοι, δημοσιογράφοι, παρατηρητές και αρθρογράφοι. Το πρώτο τεύχος από το εφημεριδΆκι δημιουργήθηκε, εκδόθηκε και πωλήθηκε από τα μαγικά πρωτουλίνια μέσα σε ένα κλίμα χαράς και ενθουσιασμού! Η ζωή του σχολείου και τα ενδιαφέροντα των παιδιών αποτυπώνονται με λέξεις και εικόνες, ενώ τα πρώτα έσοδα για την υιοθεσία συγκεντρώνονται.
Τότε αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε περισσότερο για τους φίλους μας στο δάσος. Τι τρώνε οι αρκούδες; Ζουν όλες μαζί; Γιατί έχουν τόσο τρίχωμα; Γιατί στην Ελλάδα είναι καφέ; Παραμύθια, ταινίες, βιβλία και πληροφοριακά κείμενα εμπλούτισαν τις γνώσεις μας. Όμως δεν ήταν αρκετά…
- Μήπως να επικοινωνήσουμε με τον Αρκτούρο;
- Έχει και καταφύγιο; Μήπως να πάμε;
Και φυσικά το επόμενο βήμα ήταν μια απευθείας σύνδεση με τον Αρκτούρο αλλά και μια εκδρομή στο καταφύγιο! Πρώτα η κυρία Βασιλική, εθελόντρια του Αρκτούρου, μας ταξίδεψε νοερά στο καταφύγιο, μας έδωσε σημαντικές πληροφορίες, απάντησε με ενθουσιασμό στις ερωτήσεις μας και μας άφησε έντονα συναισθήματα για τα πλάσματα του δάσους. Στη συνέχεια φορτώσαμε τα σακιδιάκια μας και πήραμε τα βουνά. Ζήσαμε το ταξίδι, την περιπέτεια και την ομορφιά της φύσης στο μαγευτικό Νυμφαίο.
Εκεί μας υποδέχθηκαν με χαρά κι άλλοι εθελοντές. Ο κύριος Γιώργος, ο ξεναγός μας, αφηγήθηκε σαν παραμύθι τη ζωή των αρκούδων στο καταφύγιο και τι είχαν περάσει πριν έρθουν εκεί, έλυσε πολλές απορίες μας και μας έδωσε μια καθαρή εικόνα για τη σχέση του ανθρώπου με την άγρια φύση. Το να βλέπεις από κοντά αυτά τα ζώα ήταν για εμάς μια ασύλληπτη εμπειρία. Τα παιδιά γυρνώντας είχαν πολλές ιστορίες να πουν, μπορούσαν να μιμηθούν με ακρίβεια κινήσεις των ζώων που είχαν δει και ήταν ακόμα πιο διψασμένα για την επιθυμία τους να βοηθήσουν.
Όλες αυτές οι εμπειρίες μαζεύτηκαν και αποτέλεσαν το περιεχόμενο της καλοκαιρινής μας γιορτής. Αρκουδάκια, ξεναγοί και παιδιά που θέλουν να βοηθήσουν το καταφύγιο του Αρκτούρου εμφανίστηκαν στη σκηνή και έδωσαν το δικό τους μήνυμα για τη φύση. Έτσι μοιραστήκαμε τα όσα μάθαμε, ζήσαμε και δημιουργήσαμε τις προηγούμενες εβδομάδες. Μαζί με τη γιορτή οργανώσαμε ένα μπαζάρ με χειροποίητες φυσικές κατασκευές για να συγκεντρώσουμε τα υπόλοιπα χρήματα που χρειαζόμασταν.
Και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα συνειδητής δράσης και βιώματος καθώς ακούσαμε, είδαμε, ρωτήσαμε και αντιληφθήκαμε γιατί είναι σημαντικές οι αρκούδες, γράψαμε και φτιάξαμε κατασκευές γι’ αυτές… Και αυτό επεκτάθηκε στο τι μας μαθαίνουν οι αρκούδες και τι μπορούμε να εφαρμόσουμε στη δική μας ζωή!
Η χαρά των παιδιών και η αίσθηση του ‘τα κατάφερα με τις δικές μου’ κρύβει όλη την ουσία της διαδικασίας…
Έφτασε, τέλος, η στιγμή που το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Λίγες μέρες μετά τη γιορτή και το παζάρι, κάποια παιδιά από το σχολείο και άλλα από την κατασκήνωση στο Καζαβήτι ψήφισαν και επέλεξαν τις αρκούδες που θα λάμβαναν τη φροντίδα μας για 6 μήνες. Με τα χρήματα που συγκεντρώσαμε και από εκεί όπου βρισκόταν ο καθένας καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε την υιοθεσία 2 αρκούδων, της Ειρήνης και του Μανώλη! Και ευχόμαστε πως αυτό είναι μόνο η αρχή…
Αφήστε μια απάντηση