Εκπαιδευτικοί: Ηλία Μαρία, Καλλιακμάνη Αποστολία
Η θεωρία υποστηρίζει ότι ο γραμματισμός ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία. Η γραφή και η ανάγνωση είναι αλληλένδετες και αναπτύσσονται ταυτόχρονα μέσα από εμπειρίες σε αυθεντικά πλαίσια. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τον αναδυόμενο γραμματισμό, δηλαδή όλες εκέινες τις συμπεριφορές οι οποίες σχετίζονται με τη μάθηση της ανάγνωσης και της γραφής πριν την είσοδο του παιδιού στο δημοτικό σχολείο, η προσέγγιση της Γλώσσας στο σχολείο μας, γίνεται με γνώμονα ότι το παιδί γνωρίζει και πάνω σε αυτά που γνωρίζει, χτίζονται οι υπόλοιπες γνώσεις. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά ανακαλύπτουν την αλφαβητική αρχή, ενώ ταυτόχρονα δίνουν έμφαση και στο νόημα.
Λαμβάνοντας υπόψη το παιδί, στήνουμε εμπειρίες, δράσεις και εργασίες όπου τα παιδιά συνδέονται με τα γράμματα, φτιάχνουν ιστορίες, μαθαίνουν και ξεχωρίζουν τους ήχους. Η διαδικασία ξεκινά με τα παιδιά να “συστήνονται”με το κάθε γράμμα και να το γνωρίζουν (ήχο – σχήμα – λέξεις), ώστε να το αντιμετωπίσουν ως μία οντότητα που παράλληλα δρα σε ένα σύνολο.
Η διδασκαλία της ανάγνωσης και της γραφής στη χώρα μας είναι κατά κύριο λόγο παραδοσιακή. Ένα κλειστό αναλυτικό πρόγραμμα αποτελούμενο από δραστηριότητες που δεν ανταποκρίνονται στην ανάπτυξη και τις ανάγκες των παιδιών αυτής της ηλικίας. Τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως παθητικοί δέκτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να πειραματιστούν με τη γραφή και την ανάγνωση. Πώς όμως αυτό μπορεί να ικανοποιήσει τις διαφορετικές ανάγκες του κάθε παιδιού που έρχεται στο σχολείο από διαφορετικά περιβάλλοντα,με διαφορετικές εμπειρίες και διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης;
Μέσω του συγκεκριμένου τρόπου διδασκαλίας, τα παιδιά έρχονται από πολύ νωρίς σε επαφή με τις κατηγορίες των γραμμάτων με βάση το φωνητικό όργανο (χειλικά, οδοντικά, ουρανικά κ.λ.π)με αποτέλεσμα,η εκφορά των γραμμάτων να γίνεται συνειδητά, βελτιώνοντας την άρθρωση των παιδιών.Ακόμη,το ότι τα παιδιά αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στη μάθησή τους, αυξάνει το κίνητρό τους για μάθηση.Αντί να λαμβάνουν απλώς πληροφορίες παθητικά, ενθαρρύνονται να αναλύουν, να αμφισβητούν και να εξερευνούν έννοιες σε βάθος. Αυτό ενισχύει την ανεξάρτητη σκέψη, τη δημιουργικότητα και την ικανότητα εφαρμογής της γνώσης σε πραγματικές καταστάσεις. Μπορούν να ανακαλύψουν τα δυνατά τους σημεία, τα ταλέντα και τις ικανότητές τους, τα οποία μπορούν να τονώσουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους.
Έτσι, από την πρώτη τάξη του δημοτικού, μπαίνουν οι κατάλληλες βάσεις για την διαμόρφωση δια βίου μαθητών, ικανών να προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και να αγκαλιάζουν νέες πληροφορίες και ιδέες, με σκοπό όχι μόνο την ακαδημαϊκή αλλά και την ολιστική τους ανάπτυξή ως άτομα.