Τιμούμε την αντίδραση του λαού μας απέναντι στην δικτατορία, δίνοντας έμφαση στο δίδαγμα. Το διακύβευμα άλλωστε είναι η Δημοκρατία!
Γράφει ο Νίκος – Θεολόγος Παπαδόπουλος
Σήμερα, 17 Νοεμβρίου, την επέτειο του Πολυτεχνείου, επιλέξαμε να οργανώσουμε τις εκλογές των σχολικών συμβουλίων, υπενθυμίζοντας την αξία του διαρκούς αγώνα για την Δημοκρατία. Όλα έτοιμα λοιπόν: τα παραβάν, οι κάλπες, τα ψηφοδέλτια, οι υποψήφιοι, οι ψηφοφόροι. Τι είναι όμως Δημοκρατία; Πότε ξεκίνησε; Πότε οι άνθρωποι ένιωσαν την ανάγκη να την υπερασπιστούν; Γιατί το έκαναν και με ποιο κόστος; Όλα αυτά τα ερωτήματα προσπαθήσαμε να τα απαντήσουμε δίπλα στο τζάκι του σχολείου μέσα από μια πολύ εποικοδομητική αλληλεπίδραση. Όσο κοιτούσα τα παιδιά να συζητούν τα επιχειρήματά τους, να ανταλλάζουν τις ιδέες τους και να μοιράζονται την έμπνευσή τους μέσα σε ένα ευρύτερο κλίμα πολιτικού πολιτισμού, ανακαλούσα τα λόγια του
Ελύτη: «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Όσο τα παιδιά εξέθεταν τα επιχειρήματά τους γύρω από την διεκδίκηση της εκλογής τους για τον ρόλο του συντονιστή του συμβουλίου, τους εξηγούσαμε πως ο κόσμος συχνά προτιμάει να ελπίζει παρά να σκέφτεται γι’ αυτό θαμπώνεται από τα λαμπερά «θα». «Αυτό συμβαίνει γιατί μέσα από τις υποσχέσεις, γλιτώνουν από το βάρος της ευθύνης τους», είπε ο μαθητής της ΣΤ Δημοτικού αφήνοντάς μας άφωνους. Τα κριτήρια της ψήφου, δεν πρέπει να σχετίζονται με λόγους φιλίας, τους εξηγούσαμε λίγο μετά. Χρειαζόμαστε ανθρώπους χωρίς εγωισμό που θα ενδιαφέρονται αληθινά για το συνολικό καλό. Ο συντονιστής δεν είναι κάποιος που δίνει τυπικά εντολές, αλλά εκείνος που προτείνει, που εμπνέει, που χαράζει την κατεύθυνση της ομάδας στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Ανάμεσα στα γεμάτα αυτοπεποίθηση «θα», ακούστηκε κατά την αγόρευση του λόγου μιας μαθήτριας, ένα «θα προσπαθήσω». Μια συμμαθήτριά της, της είπε ότι καλό θα ήταν όταν βγάζει κάποιος λόγο να φαίνεται πιο σίγουρος. Όμως οι γενιές των ανθρώπων που οραματιζόμαστε έχουν να κάνουν με την ειλικρίνεια. Με μια ειλικρίνεια που η λέξη προσπάθεια έχει μέσα, ιδρώτα, κόπο, χαρά και όχι δικαιολογίες.
Η Δημοκρατία δεν είναι εύκολο πολίτευμα. Ό, τι όμως έχει αξία, κατακτιέται και διατηρείται με κόπο, τους επισημάναμε. Πολλοί από τους υποψηφίους, εκτός από υποσχέσεις, κατέθεσαν και προτάσεις βελτίωσης της καθημερινότητάς τους. Μία από αυτές, ήταν η δημιουργία του ρόλου του διαμεσολαβητή, ενός ανθρώπου που θα αναλαμβάνει την επίλυση των κρίσεων που θα προκύπτουν. Κάπως έτσι τα παιδιά μας βίωσαν την επέτειο του Πολυτεχνείου. Θέλουμε να πιστεύουμε πως προσεγγίσαμε με ευλάβεια το παιδαγωγικό μήνυμα της σημερινής ημέρας, με απώτερο σκοπό να μετατρέψουμε την εξέγερση σε μεθοδολογία, την Δημοκρατία σε ανάγκη και την διατήρησή της σε ευθύνη όλων μας.
Αφήστε μια απάντηση